Küçükken -yaklaşık 9-10 yaşlarındayken - abim ve arkadaşlarıyla her gün top oynuyorduk ve aşırı derecede Fenerbahçe sevdası vardı içimde. O zamanlar başladı benim futbol aşkım. Ama bir takımda oynayalı 4-5 sene oluyor.
İlk kulübüm 3. Lig’deki Kartalspor’du. İlk lig maçı tecrübem çok heyecanlı geçmişti. Elim ayağım titriyordu resmen ve heyecanıma yenik düşüp o kadar kötü oynamıştım ki cidden çok üzülmüştüm. İlk gol tecrübemi ise kelimelere dökemem asla. O an öyle güzel şeyler hissettim ki bambaşkaydı yani. Normal hayatımda bile arada bir aklıma gelir, o anı yaşarım. Mutlaka o gol atma duygusunu bütün futbolcular tatmalı. Benim için anlamı büyüktür.
Bunun dışında Rusumat-4 de oynuyorum. Bu sene namağlup şampiyon olup 2. Lige çıktık. 2. Lig için play off oynadığımız maç çok başkaydı. Heyecan, korku, kazanma hissi, acaba gol atar mıyım, sakatlanır mıyım insanın aklına bir çok şey geliyor ama bu duygular için her şeyi yapardım. Bu tecrübelerin en güzeliydi. İyi ki o maça çıktık, yendik, gol attım, sevindik, delirdik bunlar güzel tecrübeler, bir daha zor gelir. İyi ki diyorum her zaman, iyi ki. Son olarak bir şey daha söyleyeyim. Futbolun bana kattığı en güzel tecrübesi de sosyalleşmek, yeni insanlar tanımak, şehir şehir gezip yeni yerler keşfetmek.
Ben bu oranı hesap edemem belki ama gittiğim kulüpler ve tanıdığım bir çok kulüp kadın futbolunun ilgi görmesi için çok çabalıyor ve elinden geleni her zaman da yapıyorlar. Umarım bu çabalar boşuna değildir ve herkese bir şeyler katar.
Çok iyi olur. Gerçekten de buna ihtiyaç var. Futbol öğrenmek istiyorlarsa mutlaka tecrübeli, futbolun içinden gelen birinden öğrenmeliler. Şahsen kendimi bu konuda çok şanslı hissediyorum çünkü ben futbolu Mihrican Ocaktan gibi değerli bir futbolcudan öğrendim.
Futbol oynarken ciddi anlamda tüm duyguları yaşıyorum. Gerçekten de bu tecrübe edilince anlaşılır. Çok kızıyorum kendime, çok sinirleniyorum. Hata yaptığımda, rakip kışkırttığında, elimden geleni yapmaya çalışıp da başaramadığımda aşırı sinirleniyorum. Ama ne olursa olsun çabalıyorum, başarıyorum ve sonunda da mutluluktan, sevinçten ağlıyorum. O başarmışlık, o “evet ben olmuşum” hissi bambaşka...
Ben kadın futboluna çok destek verdiklerini düşünmüyorum ve çoğu sporcunun da bu fikirde olduğunu biliyorum.
Ben fanatik Fenerbahçeliyim. Tabi ki de hayalim o formayı giyip yıllarca Fenerbahçe için ter dökmek. Çok isterim o duyguyu bilmek, yaşamak, övünmek... Umarım bir gün bu gerçek olur.
Tabi ki her takımın amacı şampiyon olmaktır ve bunun için de kendilerince doğru olduğunu düşündükleri şeyleri yaparlar. Ama bence kadın futboluna daha çok değer ve önem verilse, biraz etrafa bakılsa yetenekli birçok sporcu var ve keşfedilmeyi bekliyorlar. Umarım yabancı futbolcudan çok bizim insanımıza değer verirler ve gelişmeleri için her şeyi yaparlar...
Etrafta destek bekleyen birçok başarılı kulüp var umarım bunları görürsünüz ve birlikte başarırız.